You have no items in your cart. Want to get some nice things?
Go shopping
Vanaf kleins-af-aan leef je toe naar het moment dat de wereld aan je voeten ligt en je kunt doen en laten wat je wilt. Een verrijkend gevoel. Maar is dit gevoel wel terecht? Ligt de wereld wel aan je voeten als je afgestudeerd bent?
Rupsje nooit genoeg
Als kind fantaseer je over de dingen die je later wilt worden als je groot bent. Brandweerman, dokter of juf zijn populaire beroepen. Alleen blijkt dat zodra we een studie afgerond hebben, we opeens niet meer weten wat we willen met ons leven. De vraag ‘wat wil je later worden?’ lijkt ver weg en veel mensen hebben geen idee wat ze écht willen doen in hun leven. 
Keuzestress
We leven in een maatschappij waar alles kan en niets te gek lijkt. Ook hebben we veel meer te kiezen en leven daardoor in een ‘alles is mogelijk’-illusie. Als je eenmaal een baan gevonden hebt die je leuk lijkt, blijkt vaak al snel dat mensen de bestaansvraag stellen ‘is dit het nu?’. Door de hoge verwachtingen die geschept worden, ontstaat een verwachtingspatroon maar in de praktijk valt dit soms zwaar tegen.
Tegenwoordig hebben we veel meer mogelijkheden, waardoor er ook veel meer dingen zijn die je leuk vindt. Om maar een simpel voorbeeld te noemen; vroeger had je twee soorten ijs in de supermarkt. Een raketje of softijs. Tegenwoordig heb je de keuze uit meer dan 50 soorten ijsjes. Hoewel de millennials heel hard roepen geen keuze te willen maken, is dat niet mogelijk. Je kunt niet alleen maar dingen doen die je leuk vindt. Je kunt niet én een droombaan hebben, én ondertussen de hele wereld zien, én een fantastisch huis hebben, én een druk sociaal leven én een leuk salaris én een leuke vriend of vriendin. Je moét keuzes maken in het leven en dat is soms verdomd lastig.
De ideale droombaan
Veel mensen zijn (hopeloos) op zoek naar hun ideale droombaan. Een baan waarbij ze alle dingen kunnen doen die ze leuk vinden. Steeds vaker kiest deze generatie voor een digital nomad bestaan: werken waar en wanneer ze maar willen. Je bent plaats onafhankelijk en kunt overal je werk uitvoeren, omdat je niet gebonden bent aan een locatie. Toch zijn lang niet alle beroepen op deze manier uitvoerbaar.
De oudere generatie kan zich maar weinig voorstellen met wat voor een dilemma’s twintigers en dertigers rondlopen en zien het vaak als verwend gedrag Het is een luxe dat er zoveel keuzemogelijkheden bestaan. Toch is dit niet reëel, want verwachtingen liggen ook een stuk hoger dan vroeger.
The sky is the limit
Mede door de technologische revolutie is een nieuwe dynamische wereld open gegaan. Een hele snelle wereld waar geen tijd meer is om te wachten. De sky is the limit en de mogelijkheden zijn eindeloos. De verwachtingen zijn torenhoog, want het kan altijd beter. Een lastig mirakel, want je wilt niet onderdoen aan de rest maar het eigenlijk nóg beter doen. Maar wanneer is het goed genoeg als het altijd beter kan? Waar trek je de grens? En zijn die verwachtingen reëel? Iedereen bewandelt zijn of haar carrière pad toch op een andere manier?
Dit alles wordt ook wel de Quarter-life-crisis genoemd. Veel twintigers en dertigers hebben te kampen met deze keuzestress. Het is belangrijk om te onderzoeken waar je écht goed in bent en wat je leuk vindt om te doen. Dat zijn de eerste stappen in de goede richting om ervoor te zorgen dat je uiteindelijk een baan vindt waar je gelukkig van wordt, want dat is het belangrijkste. En die wereldreis komt er vast ook wel, net als een mooi huis en een leuke vriend of vriendin.
Heb jij ook last van keuzestress?
Nog niet zo zeer last van keuze stress wel van alles willen! De droombaan in combinatie met gezin en veel reizen. Hard werken, en de toekomst zal het leren.
Dit heb ik ook, ik wil van alles!
THANK YOU!!❤ dit is zo herkenbaar! Toen ik ontdekte dat ik mijn huidige baan toch niet meer zo leuk vind, ben ik compleet in de put geraakt. Want wat vind ik dan wel leuk? Is voor een bedrijf werken überhaupt iets voor mij of ben ik toch meer een zelfstandig ondernemer? En het stomme is dat je daar ook niet zo 123 een antwoord op kunt vinden, heel frustrerend. Ik experimenteer gewoon maar wat door en hoop dan uiteindelijk iets te vinden wat goed bij me past ?. En inderdaad lastig dat andere generaties er weinig van snappen. Mijn ouders zeggen: je hebt een vast contract en een goed salaris, waarom zou je iets anders zoeken? En ik denk: ja maar wat is dat waard als je je daar diep ongelukkig voelt? Ze kunnen het slecht begrijpen. Misschien stuur ik ze wel een linkje naar dit artikel ?.
Maar het is ook echt ontzettend lastig! Ik had die keuzestress al toen ik jonger was maar nu grijp ik gewoon alle kansen met beide handen aan. Geen enkele baan is altijd echt leuk dus je moet die lat wat verschuiven naar bijvoorbeeld een goed salaris en dan soms ook dingen doen die ik wat minder leuk vindt.
Heel herkenbaar. Ik merk het nu ook heel erg nu de deadline bijna is voor mijn schoolopdrachten..
Liefs Daphne
Helaas herkenbaar, heb er ook ooit een artikel over geschreven. Vandaag de dag lijkt het relevanter dan ooit.
Pfoe keuzestress, daar heb ik de laatste tijd vaak mee te kampen! Ik zit nu in het laatste jaar van de middelbare school en moet dus beslissen welke opleiding ik volgend jaar aan de universiteit of hoge school wil gaan volgen… Ook hier geldt weer dat er soms gewoon té veel keuzemogelijkheden zijn!
Ja wel een beetje herkenbaar en dat begon bij mij al een beetje bij keuze maken van opleiding. Er waren meer dan 100 opleidingen in Nederland. Nou maak dan maar eens een keuze als je ook niet weet wat je wilt worden.
Vorig jaar ben ik gaan ontdekken wat ik belangrijk vind en leuk om te doen. Daar wil ik nu op gaan focussen.
Ik kan me dit inderdaad heel goed voorstellen en merk het ook echt aan mezelf: wat wil ik nu echt? Konden we nog maar eens kind zijn en ons ‘vervelen’ zoals vroeger. Dat je gewoon niets meer wist om te doen…
Ik herken me helemaal in jouw bericht. Vooral het stukje verwachtingen speelt bij mijn quarterlife crisis een hele grote rol! Ik weet heel goed wat ik wil maar dat past niet in het plaatje van zoals het hoort. Geeft me gelukkig wel genoeg inspiratie om over te schrijven, voorlopig gaat mijn hele blog alleen maar over mijn reis :). Er schaamteloos over spammen 🙂 is een goede manier om het treintje op gang te houden en focus aan te brengen.
Je vraagt je bijna af, wie herkent zich niet op een bepaalde manier in je bericht. In de maatschappij van tegenwoordig lijkt iedereen alleen maar zoekende te zijn en keuzes te moeten maken. Kijken alleen maar naar een van de reclames van een online opleidingsinstituut. Zij geven aan, waarom ooit stoppen met leren. Weer een keuze erbij, ben ik te vroeg gestopt met leren, moet ik nog door leren, welke richting dan????