Vroeger – toen ik nog jong was en nog in Limburg woonde – was ik een timide meisje. Op de basisschool probeerde ik vooral zo normaal mogelijk zijn en niet op te vallen, want daar had ik geen zin in. Ik maakte braaf mijn huiswerk, deed mijn best op school en had een groepje vriendinnen. Ook qua kleding deed ik normaal; ik droeg kleding die iedereen droeg. Op de middelbare school was ik nog steeds die perfecte leerling. Naarmate ik ouder werd, begon dat langzaam te veranderen. Ik veranderde uiteindelijk van een lieflijk vogeltje naar iemand met een duidelijke mening. 

De wereld in

Aan het einde van mijn middelbare school, ging ik af en toe met vriendinnen een dagje winkelen in Amsterdam of op tienertour naar Utrecht. Ik groeide op in een klein dorpje in Limburg, waar in mijn ogen weinig te beleven was. Vanaf de keren dat ik naar de ‘grote’ stad ging, begon het steeds meer te kriebelen. Ik wilde Limburg achter mij laten en verhuizen naar de Randstad. Daar gebeurde het, daar was van alles te doen. Ik merkte dat ik veel prikkels nodig heb, alleen die prikkels vond ik niet in het dorpje in Limburg. Daarom koos ik bewust voor een studie in de Randstad, zodat ik op kamers moest. 

Van een lieflijk vogeltje naar iemand met een duidelijke mening

Ik heb intens genoten van mijn studententijd; ik kan het iedereen aanraden. Het was de leukste tijd van mijn leven (tot nu toe). Ik vond het heerlijk om mijzelf te ontplooien en de wereld te ontdekken. Je woont op jezelf en je kunt doen en laten wat je wil. Ik maakte regelmatig een citytrip in Europa en genoot iedere keer weer van alle prikkels die een nieuwe stad met zich meebrengt.

Nadat ik mijn diploma netjes binnen vier jaar behaald had, trok ik mijn stoute schoenen aan en ben ik in mijn eentje gaan reizen door Spanje. In mijn eentje reizen is iets wat ik vroeger nooit gedaan zou hebben. Toen ik nog jonger was zou ik mijzelf de vraag gesteld hebben wat andere mensen wel niet van mij zouden denken? Nu denk ik alleen maar: “Ik doe wat ik wil..”

Voor jezelf opkomen

Nadat ik terug in Nederland was, vond ik mijn eerste baan bij een PR bureau waar – je raadt het al – op de baas na alleen maar vrouwen werkten. Met als gevolg dat het niet alleen een kippenhok was, maar ook een grote roddel scene. Je moest wel voor jezelf opkomen, anders waren er 10 anderen die dwars over je heen liepen. Vroeger had ik dat waarschijnlijk nooit zo gedaan, maar in de grote mensen wereld, moet je nu eenmaal soms het haantje spelen. Daarnaast moet je alleen dat doen waar jij je goed bij voelt. En dus niet alleen maar rekening houden met andere mensen, want dat ze doen dat ook niet met jou.

Ondertussen werk ik als online marketeer in Amsterdam waar het team voor ongeveer de helft uit mannen bestaat. Dit zorgt weer voor een hele andere dynamiek. De sfeer is veel leuker en mannen zijn veel directer. Toch moet je ook hier voor jezelf opkomen.

Een eigen kledingstijl

Iets anders dat veranderd is, is mijn kledingstijl. Vroeger droeg ik altijd alles, zolang het maar normaal was. Sinds een aantal jaar ben ik mij daar van gaan distantiëren en draag ik steeds vaker kleding die ik leuk vind. Of dat nu sneakers met dubbele veters zijn, een luipaard broek of een pantalon in combinatie met een sweater. Of een pantalon in combinatie met sneakers vind ik ook tof. Zolang ik het leuk vind, draag ik het. Mocht je je nog afvragen waarom je sneakers moet dragen; lees deze blog. 🙂

Steeds vaker krijg ik uit mijn omgeving van vroeger (ouders, oude vriendinnen etc.) te horen dat ze het zo leuk vinden dat ik gewoon mijzelf ben. Dat ik de kleding draag die ik mooi vind, alleen op vakantie ga omdat ik dat chill vind en mijn eigen leven vormgeef op mijn manier. Stiekem is dat best grappig om te horen. Het is ook zo. Vroeger had ik dit soort dingen nooit gedaan en nu doe ik alleen die dingen waar ik zin in heb.

Wat vind je van mijn nieuwe sneakers?

Volg mij op Bloglovin, Instagram, Facebook, Twitter en Pinterest