De afgelopen weken was het angstvallig stil op mijn blog en dat had zo zijn redenen. Aan de ideeën ontbrak het niet, wel aan zin en tijd. Sinds ik terug ben van vakantie, is er welgeteld één artikel online gekomen omdat het moest. Het betrof een samenwerking met deadline. Zelf dacht ik nog: zodra ik weer één artikel geschreven en gepubliceerd heb, kom ik vanzelf wel weer in die flow. Alleen dat gebeurde niet. Het bleef stil. Ik was op zoek naar balans tussen werk en privé. 

Leef je nog?

Ja, zeker. Ondertussen is het alweer ruim drie weken geleden dat ik terug gekomen ben van een toffe interrail reis door Oost-Europa (daarover later meer), maar na je vakantie val je meteen met je neus in de boter. Je kan weer hard aan de bak om alles weer een beetje op een rijtje te krijgen. In de avonden was ik uitgeblust en had ik nergens zin in. Toch speelde er ook iets anders. Toen ik op vakantie een bezoek bracht aan de prachtige Plitvice Lakes in Kroatië, kreeg ik helaas het vervelende bericht dat een jong iemand in mijn familie totaal onverwachts overleden was. Ontzettend heftig en onwerkelijk. Het is de eerste keer dat ik iemand verloren ben in mijn leven en ik besef mij maar al te goed in wat voor een luxe positie ik mij bevind. Ik ben nota bene 25 (dit jaar word ik zelfs 26) en alle vier mijn opa’s en oma’s leven nog. Ik bedoel dat is best bijzonder.

Werkweken van 70 uur

Dit verlies waar ik overigens niet verder op in gaan vanwege privacy, heeft mij wel aan het denken gezet. Zelf heb ik heel erg de mentalitiet om altijd maar te rennen. Altijd maar te werken. Overdag heb ik een fulltime baan als online marketeer en in de avond ben ik eigenaresse van mijn blog Diolifestyle.nl, organiseer ik events en werk ik als freelancer voor verschillende (vaste) opdrachtgevers. Het weekend spendeer ik vervolgens ook voor een groot deel aan allerlei losse opdrachten die niet eens een fatsoenlijk loon opleveren, maar omdat ik het oprecht leuk vind om te doen, doe ik het.

Hallo Belastingdienst

Dit is ook de reden dat mijn social netwerk niet enorm is en ik ook niet elke week iets doe met vriendinnen, maar sinds dit verlies ben ik anders hier anders naar gaan kijken. Het leven draait niet alleen maar om werken. Wat heb je eraan als je alleen maar keihard werkt, en van al het werk dat je in de avond doet, haast niets mee verdient (want hallo daar is de belastingsdienst: een tweede baan betekent heel veel belastiging betalen). En wat heb je aan een spaarrekening als je er vervolgens niks mee doet? Ook niets. Ik moest orde aanbrengen. Mijn hoofd was een grote chaos, want ondanks dat ik besloten had om de boel de boel te laten kon ik het uiteraard niet loslaten. Maar halfwerk zet ook geen zoden aan de dijk.

Liefde voor deze hotspot in Maastricht

Project X

Naast al deze bovenstaande activiteiten ben ik ook nog bezig met iets anders. Namelijk Project X. Ik weet precies wat ik wil, maar het bedenken van de naam voor een nieuw bedrijf is maar iets wat niet wil lukken. Uren heb ik besteed aan brainstormsessies, uitschrijven en uitdenken van namen, maar de juiste naam zit er (nog) niet tussen. En dat frustreert. Ik heb namelijk het gevoel hoe langer ik wacht, hoe meer kansen ik mis. Zolang ik geen naam heb, kan ik niet beginnen. Op dit moment ben ik aan het kijken naar de mogelijkheden voor een business coach, zodat ik wel verder kom. Daarnaast wil ik maar graag met andere (startende) ondernemers in contact komen om ook met andere mensen uit hetzelfde wereldje te kunnen sparren. Voel je je aangesproken, let me know!

Ben jij ook wel eens op zoek naar balans tussen werk en privé?

Volg mij op Bloglovin, Instagram, Facebook, Twitter en Pinterest