Hey yooo. Daar ben ik weer. En ik ben meer in dubio dan ooit. Ik heb geen last van keuzestress over welke kerstoutfit ik dit jaar ga aantrekken, maar ik ben in tweestrijd. In tweestrijd met mijzelf. Ik hoef vast niet meer uit te leggen dat ik ambitieus ben en de lat ondanks alles nog steeds ontzettend hoog ligt. En dat is lastig en erg frustrerend.

Dit weekend was druk. Vrijdagavond na het werk reed ik samen met mijn vriend naar Limburg voor een gezellig feestje. Zaterdagochtend ging ik lunchen met een vriendinnetje die een bride-to-be is (allereerste vriendinnetje die gaat trouwen, super leuk 😍) om vervolgens door te gaan naar mijn schoonouders om daar Sinterklaas te vieren en te gourmetten. Allemaal heel gezellig en leuk. Zaterdagavond laat reden we terug naar de andere kant van Nederland. Daar wonen we namelijk. Limburg is geen kippeneindje, maar  stiekem ontiegelijk ver weg. Twee uur heen, twee uur terug.

Handvaten door een coach

Zondag sliep ik een beetje uit, maar ondanks dat, was ik moe en futloos. Sinds kort ben ik ‘onder behandeling’ bij een vitaliteitscoach. Ik zeg onder behandeling tussenhaakjes, omdat ik het geheel vrijwillig doe en ik ergens ook wel weet dat het qua voeding, slaap en balans tussen werk en privé beter kan. De reden is simpelweg dat ik hoop dat ik uiteindelijk gezonder eet, dagelijks mijn vitamines pak en een betere balans vindt. Want nog steeds werk ik liever, in plaats van te ontspannen.

Zondag = werkdag

Zondag was een vrije dag; ik had geen plannen gemaakt, zodat ik de hele dag kon werken. Een tijdje terug heb ik een afspraak gemaakt met mijzelf: één dag in het weekend moet ik werken aan mijn freelance opdrachten. Doe ik dat niet? Dan kom ik in de stress. Door de week werk ik fulltime, dus dan heb ik al helemaal geen tijd voor freelance shit.

Voorheen – toen ik nog op een kwartiertje fietsen van mijn huis werkte – kon ik in de avond nog bergen werk verzetten, maar sinds ik in Amsterdam werk en dagelijks een lange reistijd heb (zo’n uur van deur tot deur), blijft er nog maar weinig over van de avond. Hierdoor krijg ik ook niet meer veel uit mijn vingers en stapelt het werk zich alleen maar op.

Liever werken dan ontspannen

Terug naar zondag. Zaterdag had ik niet gewerkt omdat ik de hele dag op pad was. Zondag moest ik plan technisch gewoon werken. Maar ik deed het niet. En ik heb spijt als al m’n haren op mijn hoofd.

Het huis moest gedaan worden, maar verder wilde ik niet te veel doen en ook een beetje chillen, want dat is iets wat ik bijna niet doe omdat ik het niet kan. Maar aan de andere kant wist ik dat er genoeg werk op mij lag te wachten. Ik was de hele tijd in strijd met mijzelf. Ga ik chillen en Youtube filmpjes kijken of ga ik werken. De hele dag wisselde ik van gedachten. Wat is nu wijsheid?

In love with this setting 🌲👌🏼 • • • Eindelijk weer thuis na een druk, maar super gezellig weekend. Vrijdagavond begonnen met de verjaardag van @daisycor, zaterdagochtend de bride-to-be gesproken (eerste vriendinnetje die gaat trouwen 😍) en doorgegaan naar de schoonfamilie om Sinterklaas te vieren. Nu is tijd voor me-time, tik ik wat blogs en kijk ik wat YouTube filmpjes 💫👏🏻 #weekend #familie #vriendinnen #bridetobe #limburg #roots #kamerden #krat #interior #home

Een bericht gedeeld door Dionne (@diolifestyle) op 3 Dec 2017 om 4:01 PST

Een slechte keuze?

Ik koos ervoor om te chillen zo goed en zo kwaad als ik dat kon. Op Instagram Stories plaatste ik een poll met daarin de vraag of meer mensen deze druk ervaren. En ja, dat is zo. Uiteindelijk merkte ik dat het toch een beetje begon te kriebelen om IETS te doen, dus ik besloot uitgebreid te koken en na drie maanden maar weer eens mijn hardloopschoenen uit de kast te trekken. Alleen in de avond, maar zeker toen ik eenmaal in bed lag, voelde ik mij slecht. Alsof ik gefaald had dat ik niet gewerkt had. Ik had mijn vrije, en ontzettend kostbare dag weggegooid.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen?

Maandag. De wekker gaat vroeg. Tijd om op te staan en naar het werk te gaan. Een nieuwe werkweek wacht. En nog steeds hoor ik een stemmetje ergens diep in mijn achterhoofd die zegt dat ik gisteren mijn tijd veel beter had kunnen besteden. Een nieuwe week, waar geen content klaar staat. Geen blogs staan ingepland, niets is klaar om te publiceren. Een berg mail die wacht en opdrachten die afgemaakt moeten worden. Weer gefaald, want andere mensen die fulltime werken, kunnen dit blijkbaar wel. 😳

Als er vervolgens een mail binnenkomt met daarin het bericht dat ze geen samenwerking (freelance opdracht) willen aangaan, omdat mijn bereik te laag is met mijn blog, is dat de druppel die de emmer doet overlopen. Nogmaals een bevestiging dat ik gefaald heb. Zondag had ik moeten werken en er zijn heel veel andere mensen die het blijkbaar beter doen en die waarheid is stom, keihard en frusterend.

Nog steeds ben ik bikkelhard voor mijzelf en kan ik mij ontzettend down voelen als ik niet alles eruit haal wat er in zit. Als je een bericht krijgt dat je blog niet voldoet aan bepaalde eisen, worden deze gevoelens alleen maar duidelijker. Ja, ik werk liever, dan dat ik ontspan. Ik ontspan door te bloggen en social media advertising.

Disclaimer. Dit artikel bevat mijn mening over werken en ontspannen. Ik weet dat heel veel mensen mij niet snappen of mij willen waarschuwen voor 100 en 1 dingen, maar dat hoeft niet. Ik red mij wel, maar ik kan mijn ambitieuze gedachten maar lastig op zij zetten. Ik neem alleen genoegen met goud en niet met zilver. Niet iedereen is zo streberig en dat hoeft ook niet. Zolang ik mij hier maar goed bij voel. 😌

Ben je ook wel eens in tweestrijd met jezelf?

Volg mij op Bloglovin, Instagram, Facebook, Twitter en Pinterest