Hola chico’s y chica’s! Holy shit, wat vliegt de tijd. Vandaag (7 maart) is het alweer dag 9 in het mooie Barcelona. En hoewel ik intens geniet van het zonnetje dat elke dag schijnt (mán, wat doet dat de mens veel goeds), moest ik flink wennen en ben ik nog steeds niet helemaal geaard. Maar ach, dat komt vanzelf wel. Tijd voor een kleine update.

50 jaar terug in de tijd

Voor de eerste dagen in Barcelona had ik een AirBnB geboekt, zodat ik vervolgens op zoek kon naar een kamer. Want ik merkte in Nederland al dat het knap lastig was om een kamer op afstand te vinden. Afin. Op dag één had ik zes bezichtigingen voor een kamer.

En vanaf dat moment werd ik flink wakker geschud, de reality check was real. Holy shit wat zijn de huizen hier oud, vies en vooral way overprized. Nadat ik op dag één zes verschillende appartementen bezocht had, zakte de moed mij langzaam in mijn schoenen. Hoe ging ik in hemelsnaam een kamer vinden die niet uit de jaren ’50 komt, een écht raam heeft en niet zó vies is dat je bang bent om ebola op te lopen. Geloof me, je hebt echt geen idee wat ik allemaal gezien heb. Vooral de appartementen in Barri Gòtic waren om te janken.

Poging 3252424

Op dag twee had ik weer zes bezichtigingen gepland in de hoop dat het beter zou worden. Het werd iets beter, maar ik moest heel erg mijn standaarden bij stellen. Een reality check dat wij Nederlanders (en ik met mijn gloednieuwe appartement) het toch een potje goed hebben.

Op dag twee vond ik een kamer die veruit de beste kamer was die ik gezien had. Ik moest binnen een uur beslissen of ik de kamer wilde huren. De keuze was snel gemaakt. Ik koos voor deze kamer en moest binnen een uur €100,- cash brengen om de landlady een bepaalde garantie te geven.

Downsizen

Hoewel het op het eerste gezicht er prima uit zag (en zeker in vergelijking met de andere kamers die ik gezien heb), is het nog steeds niet top. Maar het is oké. Ik heb een tweepersoonsbed dat doorgezakt is, de ramen van de balkondeur gaan alleen dicht als je ze omhoog lift en een bepaalde truc uithaalt, er is geen centrale verwarming en de kamer moet je afsluiten met een klein ijzeren ketting met hangslot dat ik overigens zelf moest kopen.

Oh en de muren waren ooit wit, maar ondertussen half bruin geworden door ik weet niet wat. Thank God hebben ze gisteren de muren geschilderd. Weliswaar op zijn Spaans (alleen de vlekken bijgewerkt), maar ik ben content.

Barrio El Born

Mijn kamer ligt in de wijk El Born wat oprecht één van de leukste wijken is hier in Barcelona. Overal vind je gezellige pleintjes, barretjes en restaurants. Daarnaast woon ik in een redelijk rustige straat en word ik niet de hele nacht gewekt voor het verkeer, woon ik naast het prachtige Parc de Ciutadella en sta ik in ruim 20 minuten op het strand. Dikke, vette pluspunten.

Verwacht niet te veel

Je moet niet te veel verwachten van een kamer in Barcelona. Het is verrekte duur, ik betaal €550,- per maand voor de huur en €25,- per maand voor toiletpapier, wasmiddel en wat gezamenlijke kookspullen zoals olijfolie. Oude pannen, alleen een broodmes om je uien mee te snijden en een wasmachine uit de jaren ’80. Het is oké. Net als het feit dat ik een illegale huurder ben en mijn huurbaas illegaal appartementen verhuurd en al het geld cash overhandigd moet worden. Het zijn en blijven Spanjaarden. 🙂

Ik heb mijn eigen kamer zo goed als het kan grondig schoongemaakt met allerlei schoonmaakmiddelen die ik hier kon vinden. Stofzuigers kennen ze hier niet, dus ik bezem(!!) mijn kamer. Maar ach, you get used to it..

Ongenodigde gasten

Ik vind echt alles prima, ik wen er wel aan. Maar iets waar ik echt als de dood voor ben, zijn beesten. In welke omvang dan ook. Ik haat ze. Ik ben bang voor ze en vind ze verschrikkelijk.

Super balen dat ik op dag één een méga Jaapie tegenkwam in de keuken. Gelukkig geen kakkerlak, maar wel een krekel waar je U tegen zegt. Meine Güte wat een joekel. De volgende nachten kon ik uiteraard niet slapen en was ik iedere keer bang dat er iets in mijn kamer zat. Wat gelukkig niet zo was.

Helaas kwam ik eergisteren weer een Jaapie tegen. Eerst in de keuken en vervolgens op mijn schone was die stond te drogen. Shit. Dat is de prijs je betaalt om te wonen in een land met een fijn klimaat denk ik dan maar..

Het is verder heel leuk hier hoor

Mocht je denken, vind die meid het hier wel leuk? Zeker weten! Het zonnetje is werkelijk waar fan-tas-tisch, ik hou van de zee, de leuke huisgenoten en alle mensen die ik tot nu toe ontmoet heb. Want nieuwe mensen leren kennen gaat hier easy peasy. Het internationale karakter is zo tof. Ondertussen heb ik mensen leren kennen over de hele wereld, ga ik uiteten met mensen die ik nooit eerder heb gezien en dat zijn super leuke avonden.

Dus op wat opstart struggles na, gaat het hier heel goed en geniet ik van elke seconden in deze mooie, bruisende en vooral zonnige stad.

Ik ga weer naar buiten, het zonnetje roept mij!

Muchos besos