Het is dinsdag, dat betekent dat ik weer een nieuwe column heb geschreven over ‘Mijn liefde voor..’ Ik dacht dat het eigenlijk wel leuk zal zijn om iets te schrijven over mijn liefde voor fashion. Iets wat natuurlijk heel logisch is als je een eigen fashionblog hebt.

Mijn liefde en interesse voor mode begon al heel snel. Op de basisschool vond ik alle kleren die mijn moeder voor mij uitzocht maar stom. Ook vond ik de kleren die mijn moeder juist leuk vond, helemaal niet leuk. Ik had (en heb) een totaal andere smaak. Daarom dat ik graag op jonge leeftijd kleedgeld wilde, zodat ik mijn eigen kleren kon kopen. 
Zo gezegd, zo gedaan. Ik was 12(!) en zat net op de middelbare school toen ik voor de eerste kleedgeld kreeg. Wat was ik daar blij mee, zo blij als een klein kind! Ik kon namelijk alleen gaan winkelen en precies kopen wat ik leuk vond. Vanaf dat moment is mijn passie voor mode ontstaan.
Ik wilde graag kleren kopen die ík leuk vond en mijzelf daardoor zekerde voelde. Vroeger (en nu ook nog af en toe) was ik onzeker over mijn uiterlijk. Door het dragen van een leuke outfit, verdween mijn onzekerheid en voelde ik mij goed. Daar deed ik het toen voor. Wanneer ik een outfit aanhad die ikzelf niet leuk vond, nou dat was meteen mijn hele dag naar de knoppen en was ik chagrijnig. Een mooie, leuke outfit was een must!

Vanaf mijn 15e heb ik altijd veel gewerkt. Het geld dat ik verdiende tijdens deze baantjes ging bijna helemaal op aan kleren. Iedere keer zodra mijn loon gestort werd, stond ik weer in de winkel op zoek naar de leukste items. 
Op mijn 17 ben ik gaan werken in een kledingwinkel (heel logisch), hoe kon het ook anders. Ik ben gaan werken bij de Esprit. Voordat ik hier ging werken had ik al heel veel kleren van Esprit, maar toen ik hier werkte werd dat alleen maar meer. De helft van mijn salaris dat ik verdiende kwam weer terug bij de Esprit. 
In de tijd dat ik daar werkte, werkten ze nog met provisie. Provisie is een deel dat jij verdient wanneer je veel verkocht. Die was een soort van bonus, hoe meer ik verkocht aan klanten hoe hoger mijn bonus was. Dit hoef je mij niet twee keer te zeggen. Elke maand werkte ik keihard om zoveel mogelijk bonus winnen te harken. Daardoor dat ik ook heel veel geld heb verdiende elke maand. Al dit geld ook weer allemaal uitgegeven. Van mijn salaris bleef niks over, alles gaaf uit aan kleding, schoenen, accessoires en noem het maar op. Zóveel, dat mijn kledingkast uitpuilde.
Toen ik bij de Esprit werkte, woonde ik nog thuis en had ik buiten mijn telefoon abonnement geen kosten. Daardoor gaf ik bijna al mijn loon uit aan kleren. Tijdens mijn werk bij de Esprit is de passie voor mode steeds groter geworden. Ik vond het enig om mensen te kleden en outfits samen te stellen. Daarbij moest ik er tijdens een werkdag altijd tiptop in orde uitzien. Dat zorgde ervoor dat ik de dagen voor ik moest werken uren bezig was met het bedenken van een leuke outfit. In die tijden heb ik ook zoveel kleren en accessoires gekocht, dat ik daar nu nog soms profijt van heb. Mijn garderobe is enorm. Ik heb echt heel veel spullen. Op mijn studentenkamer staat een propvolle kledingkast, maar bij mijn ouders staat er nog eentje. Daarbij heb ik op zolder dozen vol met kleding.

Ik heb bij de Esprit gewerkt tot drie jaar geleden, het moment dat ik op kamers ging. Aangezien ik bijna aan de andere kant van Nederland ging studeren, was het niet meer mogelijk om te blijven werken bij de Esprit in Maastricht. Dit vond ik erg jammer, aangezien ik het erg naar mijn zin had. 

Nu ik studeer is mijn budget wel een stukje minder, toch koop ik nog graag nieuwe spullen zodat ik eindeloos kan blijven combineren van outfits. 

Vinden jullie het belangrijk om een leuke outfit aan te hebben?

Blog Fashion Mijn liefde voor Persoonlijk